Νομίζω ότι αυτό που μπορεί να κάνει έναν άνθρωπο χαρούμενο είναι τελικά το να νιώσει ότι αξίζει.Αυτή η αξία είναι που βασανίζει τον καθένα μας. Το συναίσθημα ότι για κάποιον μπορεί να είσαι σημαντικός, ότι μπορεί να σε βάλει πάνω από τα δικά του θέλω και μπορώ. Πάνω από τις δικές του επιθυμίες... Αυτό κυνηγάς σε όσες φιλίες, έρωτες, γνωριμίες και να κανείς. Αυτό είναι που αποζητάς και φυσικά αποζητάνε και οι άλλοι από εσένα. Το θέμα είναι όμως, αν εσύ μπορείς να τελικά να βάλεις κάποιον άλλον πάνω από εσένα... Μπορείς να κανείς πέρα τους εγωισμούς σου και να δώσεις στον άλλον ότι σου προσφέρει και αυτός; Γιατί καλό είναι να παίρνεις αλλά πρέπει και να δίνεις. Και λέω πρέπει γιατί δυστυχώς σε αυτή τουλάχιστον τη ζωή ,τίποτα δεν γίνεται χωρίς αντάλλαγμα... Ότι δώσεις θα πάρεις. Όμως όταν είσαι μέσα σε μια κατάσταση που μόνο δίνεις τι γίνεται; Όταν συνειδητοποιείς ότι έρχεσαι δεύτερος στη ζωή κάποιου; Κάποιου που εσύ έχεις κάνει προτεραιότητα; Τότε τι κανεις; Συνεχίζεις να δίνεις ή σταματάς κάθε προσπάθεια γιατί ξέρεις πως τίποτα δεν θα αλλάξει;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου