Οι άνθρωποι είναι σαν τα βιβλία.

Οι άνθρωποι που γνωρίζουμε είναι σαν τα βιβλία. Τα βιβλία αυτά που όταν τα αντικρίζουμε για πρώτη φορά, μας φαίνονται αψεγάδιαστα. Και έτσι αρχίζουμε να τα ξεφυλλίζουμε και όσο περνάει η ώρα και ο καιρός, η αξία τους για εμάς μεγαλώνει και φουντώνει.Όμως ύστερα , αφού καταλαγιάσει το συναίσθημα , αρχίζουμε να τα παρατηρούμε καλύτερα... Και τότε συνειδητοποιούμε πως η τελειότητα που βλέπαμε , δεν υπάρχει... Αρχίζουμε και βλέπουμε πως το εξώφυλλο του  είναι λίγο χαραγμένο, με μια μαύρη κηλίδα στο κάτω μέρος. Και τότε όλη η αρχική μαγεία σιγά σιγά ξεθωριάζει...χάνεται μέσα στα ελαττώματα που σιγά σιγά ανακαλύπτουμε. Έτσι λοιπόν και με τους ανθρώπους... Θα γνωρίσεις άτομα που θα σε ενθουσιάσουν , θα σε μαγέψουν με τα προτερήματα τους. Θα σε συνεπάρουν με τα πράματα που μπορούν να σου μάθουν, τις ιστορίες που θα έχουν να σου πουν αλλά και να σου προσφέρουν.Όμως κάποια στιγμή θα ανακαλήψεις τα ελαττώματα τους... Θα παρατηρήσεις αυτή τη μαύρη κηλίδα στο βιβλίο της ψυχής τους που ,όσο αόρατη και αν είναι, όσο καλά κρυμμένη, κάποια στιγμή θα σου φανερωθεί... Κάποια στιγμή...